خوشنویسی کرده خالق خط چشمان ترا

خط لب هایت نمایان کرده یزدان ترا

ابتدای خلقتت اینگونه پاک است و زلال

پس بلاشک عاقبت خیری ست پایان ترا

کی عجیب است این عزیزی،چونکه قبلا خوانده ایم

قصه ی چاه و برادرها و زندان ترا

ای بسا مجنون که مثل من بیابان گرد شد

یک نظر تا دیده است موی پریشان ترا

دست و پاها زد دل بی دست و پای ساده ام

تا بکف آرد مگر یک لحظه دامان ترا

از کرامت برگدا – بی عرض حاجت – میدهید

دل از آن رو حلقه کردم درب ایوان ترا

چشم زارم تا سحر شب زنده داری می کند

تا شبی مهمان شود دل ، ماه تابان ترا

انتظار و درد هایش ماجرایی عاشقی ست

درد آسان میکشم،امید درمان ترا

((مهدی زکی زاده 11/6/92))

روی کاغذ،خط خطی های دلم ،نام شماست

طرح موهای پریشان چنان دام شماست

کفتر یادم همینکه ازقفس پرمیزند

درهوای رویتان،جلد سر بام شماست

تا که اقیانوس جانم غرق طوفان میشود

ساحل یاد شما می جوید،آرام شماست

از ازل تقدیر من باعشقتان دارد گره

تا ابد هم گوش دل برامر فرجام شماست

قند در قند مکرر روی لب ،گفتارتان

میل فرهاد لبم ، شیرینی از کام شماست

می نویسم آنچه را دل دارد املاء میکند

روی کاغذ خط خطی های دلم نام شماست

م-زکی زاده 2/6/92

دفتر اشعارم از احساس باران خیس شد

شوره زار گونه ام از چشم گریان خیس شد

سال های سال  نان خشکمان در سفره بود

شکر حق ،اینگونه ما را تکه ای نان خیس شد

گفتم از دریا ،ولی،ازبخت و از اقبال بد

درتلاطم شد و بال مرغ طوفان خیس شد

چتر بر سر گرفتم ،خشکسال آمد پدید

از سراب داغ تصویر بیابان خیس شد

خواستم در فال جویم حال فردا را ، ولی

قهوه در جوش آمد و تا زیر فنجان خیس شد

عذرخواهی کرد آدم از زمین افتادنش

گریه کرد آنقدر که تصمیم انسان خیس شد

تا بت خود را زلیخا بر هوس مستور کرد

ازخجالت آب شد یوسف،به قرآن خیس شد

اینکه از جنس زلیخا،از نژاد آدمم

صوتم از آب شرم ،از اشک حرمان خیس شد

مهدی زکی زاده قریه علی...6/6/92

گفتند که : از غریبه گیرید درکوچه سراغ آشنا

بستند مگر-خدانکرده- دروازه ی صحبت وفا را؟!؟

تا بود و نبود دل-دراین شهر-گم کرد مسیر خانه ام را

از روی حسد رسانده اند زود ،تا خانه کلاغ قصه ها را

سخت است بریدن دل از عشق،جایی که همه بریده دست اند

یوسف نگریخت از زلیخا ، از دام هوس رهاند پا را

وقتی به سلاح تهمت ازبیخ برکندن عشق سعی کردند

مریم به سکوت خود رسانید برگوش جهانی این ندا را

تا آنکه ارادتش به حوا اثبات شود بهشت را باخت

آدم به توان عشق ،ازنو،یابد درجات کبریا را

باطعنه نگو که حرف مفت است ،این دوره زمانه،صحبت از عشق

بنگر که به نرخ جان خریدم،این تحفه متاع پربها را

از نیش و کنایه گرچه باشد ،احساس لطیف ما ترکدار

یک روز همه به هم بگویند پرشور حدیث عشق ما را

مهدی زکی زاده...7/6/92

گرچه دورازهم ولی انگار حالمان یکیست

قهوه و فنجان نه ،اما ،نقش فالمان یکیست

دست تقدیر اینچنین انداخت ما را جان عشق

من شدم عاشق،تو معشوقی ، جدالمان یکیست

زندگی هامان زمستانی ست ،سرما میخوریم

سوز می آید ، جدا هستیم و شالمان یکیست

شعر میگویم برایت ، باز میخوانی به ناز

عشق میخواهیم هردو ، قیل و قالمان یکیست

مثل آدم بر زمین افتادم ای حوای عشق

چیست در دستت؟! ببین که سیب کالمان یکیست

شربت و شهد لبانت ،اشک در چشمان من

زندگی بخش چشمه ی پاک و زلالمان یکیست

کرده زیبا ،عشق ، ما را درنگاه یکدگر

ساده ، بی رنگیم ، گویا خط و خالمان یکیست

عشق بازی میکنیم و باختن در کار نیسد

                                        تا ته خط باهمیم ،آری،مدالمان یکیست

مهدی زکی زاده قریه علی...6/6/92

همینکه گاه میخوانی غزل های مرا کافیست

برای گرمی احساس همین انگیزه ها کافیست

بدستت دفتر شعرم بگیری سرسری خوب است

به خاطر آوری نامم،به نفرین یا دعا کافیست

کنار یار ،دلشادم،حیات نوح هم بس نیست

بدون یار ،یک دم هم،ندارد چون صفا کافیست

طبیب حاذقی هستی و دل بیمار چشمانت

بگیری نبض عشقم را ،ندادی هم دوا،کافیست

نه ترسی دارم از دوزخ،نه دلبندم بهشتش را

من از او راصی ام ،راضی شود از من خدا،کافیست

شکسته میشود بغضم،به محض دیدن رویت

به غربت مانده را طرح نگاه آشنا کافیست

مهدی زکی زاده قریه علی 5/6/92

واسه گفتن بعضی حرفا ،دل...

آدم از تو حلقش برون میزنه.

خودت رو نبین ،نون و شیر و عسل...

دل من نونش رو به خون میزنه.

ی عمره به هرکی که دل میسپرم ...

دل خستمو می شکنه بی صدا.

دلم درد داره ولی ساکته...

از این پس سپردم بدست خدا.

شبا تا سحر سقفمه آسمون...

دلم میره تا اونور کهکشون.

من و ماه و مهتاب و اشک و غزل...

تو و روز و خورشید و رنگین کمون.

تو بالای شهری ، منم ته تهاش...

تو شیکی ولی من دلم پرخراش.

تو از حق هم بیشتر داری و...

واسه حق کنم – خون – بریزوبپاش.

با این سختییایی که اقبالمه...

با اینکه دارم غصه یک عالمه...

خدا کرده آروم دلم رو به عشق...

که بی قهوه هم –عشق – توفالمه.

((مهدی زکی زاده قریه علی... 12/5/92))