مسجود ملک اگرچه دل دریا بود
با آنکه انیس و همدمش حوا بود
یک لحظه فریب مکر شیطان را خورد
پیداشدشان هرآنچه ناپیدا بود
تبعیدی خورده بر با اندوه
شبگرد ترانه های واویلا بود
القصه قبول توبه اش بخشیدند
زیرا به دلش امید پابرجا بود
در پرتو صبر و عشق و احساس امید
زاآن پس کمی از بهشتش این دنیا بود
(( بهشتی باشیم کاش باصبر وعشق و امید))
مهدی زکی زاده
کلمات کلیدی: