دادِ کنسرت وسفره یِ خالی
وعده هایِ همیشه پوشالی
هرکسی فکرکیسه یِ خویش است
ما ونانِ بیاتِ حمّالی

بوسه برجامِ خالی ازمیِ ناب
تکیه برپشتوانه هایِ خراب
آبیاریِّ سبزه ها بِ سراب
سبزه محصور وگل، گلِ قالی

ضربه فنّیِّ پهلوان به تشک
اعظمِ خانه دارِ خورده کتک
زخم هایِ اسیدیِ متلک
شیشه مردانِ منگِ مثقالی

قیل وقالِ حدیثِ فیشِ حقوق
سفره ی انقلاب و خوردنِ بوووووووق
قصه ی غصه هایِ پسته یِ نوق
رازِ قاچاق و رمزِ ماستمالی

چرخشِ نرمِ قهرمانانه
جامِ زهرازخودی وبیگانه
پندِ پیرِ غریبِ میخانه
«دوری از قصه هایِ جنجالی»

چشم کرمان و خنجرِ قاجار
زخمِ برجا نشسته از تاتار
عده ای پاکدستِ مردمدار!!
وای از ایرانِ شبهِ سومالی

تا ریا هست و تا ریاکاران
تادروغ است وکینه دریاران
سبزه هامان نمی خورندباران
میوه هامان تکیده از کالی

م.زکی زاده
دوربادایران عزیزاز ریا و دروغ و خیانت انشاءالله

آنهاکه جادربسترِ ویلا گرفتند
ازما به دیوارِجفا دریا گرفتند
نفرین به دورانِ ریاکاران که ازراه
تازه رسیده اند ومحکم پا گرفتند
دزدونگهبان دستِ همدستی چودادند
صبروقرار از مردمِ تنهاگرفتند
درسِ حسادت ازبرادرهایِ یوسف
تصمیمِ دوراز باورِ کبری گرفتند
گفتندفردا وحسابِ کار کشک است
پس دامنی امروزی ازدنیا گرفتند
تقصیرِ ما هم کمتراز اقبال بدنیست
این بی مرامان حال اگر ازما گرفتند
م. زکی زاده
درجاده ی کناره میراندم وافسوس که ویلانشینان حتی دریاراازمردمی مانندمن عااادی دریغ کرده اند