دوباره یک غزل سروده ام بنامِ چشمِ تو 

نه این غزل که جان ودل دهم بکام چشمِ تو 

کبوترِ دلِ من از تمامِ بندها رهَد 

که عاشقانه پرزند بسویِ بامِ چشمِ تو 

غزالِ چشمِ مستِ تو شکارِشیر میکند 

عجب نباشد اَر فِتَد دلم بدامِ چشمِ تو 

چه جمعه ها به مکتبِ وفا، دلِ شکسته ام... 

نشسته دانش آموزی، به احترامِ چشم تو 

به زخم هایِ جانم اززبانِ این وآن، فقط... 

تبسمِ تومرهم است والتیامِ چشمِ تو 

هم عطرِ مریمِ تنِ تو مرده زنده میکند... 

وهم ترانه میچکد زِ هَر کلامِ چشمِ تو 

هوایِ شهر خوش شود درآن دمی که میرسی 

وعشق حکم میکند پس ازقیامِ چشمِ تو 

. 

. 

م. زکی زاده 19دیماه 94

چشم هامان روشن بادبدیدارِ جمال وچشمِ نرگسی دوست انشاءالله