پایِ پیاده همسفرِ کاروانِ عشق 

داردهوایِ کویِ ترا نوحه خوانِ عشق 

چله نشینِ غربتِ سختی کشیده است

زیبانموده وصفِ غمت دیده بانِ عشق 

شمس وقمر به نیزه یِ خونین نشسته اند 

نورانی از تلألوشان کهکشانِ 

عشق 

باکشتیِ هدایتِ ایشان رسیده دل 

برساحلِ نجات وبه صحنِ امانِ عشق 

طوفان فرونشسته وباران تمام شد 

پل زد به دشتِ غمزده رنگین کمان عشق 

طشتِ طلا وچوبِ ستمکاره درفناست 

شدجاودانه قصه یِ لب تشنگانِ عشق 

وقتی رقیه (س) ماندبه ویرانه،

زینب (س) است

مویش سپید وقدِّخمِ او کمانِ عشق 

باشدبریده گرچه سرِ عاشقان، ولی 

خالی نمانده معرکه از قهرمانِ عشق 

باپایِ دل، پیاده، نجف، کربلا، حرم 

هر اربعین به بیعتِ نو پیروانِ عشق 

. 

. 

م. زکی زاده 

ملتمسِ دعایِ عاقبت بخیری ام از مسافرانِ مسیرِعشق