ای انیس همه شب تا سحرم ،یارانه

برده ای خواب زچشمان ترم ، یارانه

آمدی ،نان بسر سفره یِ ما آوردی

بروی...درد کند خون جگرم ، یارانه

نیمه ی ماه سراغ از تو دلم می گیرد

نیمه یِ گمشده ی ِ مختصرم ، یارانه

تو هدفمندترین قسمت و اقبالِ منی

بی تو مرغی به قفس بسته پرم ، یارانه

کار و سرمایه ی من هستی و غم نیست اگر...

بی کس و کارم و هم بی هنرم ، یارانه

برقراریِ تو با دستِ دعا می خواهم

بی تو اندوه درآرد پدرم ، یارانه

مویِ از خرس جداگشته ترا می دانند!!!

نیست البته چنین هم نظرم ، یارانه

انصراف از تو بعید است که تو یارِ منی

و منِ غمزده بی تو پکرم ............. یارانه

((م.زکی زاده 20/1/93))