خوشنویسی کرده خالق خط چشمان ترا

خط لب هایت نمایان کرده یزدان ترا

ابتدای خلقتت اینگونه پاک است و زلال

پس بلاشک عاقبت خیری ست پایان ترا

کی عجیب است این عزیزی،چونکه قبلا خوانده ایم

قصه ی چاه و برادرها و زندان ترا

ای بسا مجنون که مثل من بیابان گرد شد

یک نظر تا دیده است موی پریشان ترا

دست و پاها زد دل بی دست و پای ساده ام

تا بکف آرد مگر یک لحظه دامان ترا

از کرامت برگدا – بی عرض حاجت – میدهید

دل از آن رو حلقه کردم درب ایوان ترا

چشم زارم تا سحر شب زنده داری می کند

تا شبی مهمان شود دل ، ماه تابان ترا

انتظار و درد هایش ماجرایی عاشقی ست

درد آسان میکشم،امید درمان ترا

((مهدی زکی زاده 11/6/92))