بریدند آن درخت سایبان را
که زهرا(س) را بسوزد نور خرشید
نبودند آگه از این نکته هرگز
که زهرا(س) خود به عالم نور بخشید
+++++++++++++++++++++++++++
پس از زهرا(س) پناه مرتضی(ع) رفت
به عرش از داغ آه مرتضی(ع) رفت
شکست از غصه آن خیبر شکن مرد
به پهلو تا نگاه مرتضی(ع) رفت
+++++++++++++++++++++++++++++
ناله ندارد اثر ای حنجره
پنجه‌ی صبرت بگشاید گره
گرچه شب تیره بلندی کند
باز کند دست سحر پنجره
+++++++++++++++++++++
کلمات کلیدی:
