پيام

آواي روستا
98/9/11

+ [تلگرام] کم نديدي از منِ آزرده دل،آزار،دوست گرچه دارم از دل و از جان تُرا بسيار، دوست بي قراري ميکنم تا عزم رفتن ميکني دارم اوج احتياجم را به اشک اقرار، دوست سرخوش از رويايِ آغوشِ تو ديشب هم گذشت #صبح را دستِ خيالت ميکند بيدار، دوست برگها را آذرِ #پاييزِ پُر آشوب سوخت باغِ دل را از #بهارت ميکنم سرشار، دوست شهرِ #سرما_خورده غير از سرفه تدبيرش کجاست؟ دارويِ گلخنده بخشد بر منِ بيمار،دوست سربزيرِ سربلندم ، شاکي اما خامُشَم با #ستم_ديده ست،بي شک، حضرتِ دادار، #دوست #مهدي_زکي_زاده #روز و روزگارمان سرشار از نگاهِ پرمهرِ حضرتِ دوست باد دور از ستم و ريا و بيداد بخير و عاقبت بخيري بلطف دادارِ مهرآفرين