پيام

آواي روستا
98/7/1

+ [تلگرام] از زمزمه دلتنگيم از همهمه بي زاريم نه طاقتِ خاموشي، نه تابِ سخن داريم آوار پريشاني‌ست رو سوي چه بگريزم؟ هنگامه‌ي حيراني‌ست خود را به که بسپاريم؟ تشويش هزار “آيا” وسواس هزار “اما” کوريم و نمي‌بينيم ورنه همه بيماريم دوران شکوه باغ از خاطرمان رفته‌ست امروز که صف در صف خشکيده و بي‌باريم دردا که هدر داديم آن ذات گرامي را تيغيم و نمي‌بريم ابريم و نمي‌باريم ما خويش ندانستيم بيداريِمان از خواب گفتند که بيداريم گفتيم که بيداريم من راه تو را بسته تو راه مرا بسته اميد رهايي نيست وقتي همه ديواريم منزوي گراميباد مهر، زادروز شاعر غزلهاي ناب مرحوم #حسين_منزوي

نوشته هاي ... 98/7/1